وقتی به تنهایی فکر می‌کنیم اولین واکنش ما حس بد یا وحشت است. کمتر آدمی پیدا می‌شود که بتواند تنهایی را تحمل کند. آدم تنها لابد یک مشکلی دارد که نمی‌تواند با دیگران بجوشد. حتا این احساس به سراغ کسانی که روابط اجتماعی نسبتاً بالایی هم دارند می‌آید. ظاهراً این نوع تنهایی سرنوشت خیلی‌هاست. ولی آیا ممکن است این سنخ تنهایی خوبی‌هایی هم داشته باشد؟
