مردم تقریباً ناخودآگاه به هر کسی که تنها زندگی میکند و یا به نظر میآید که به رابطهی عاشقانهاش پایان داده با ترحّم و یا به عنوان فردی که گرفتار مشکل حادّی شده نگاه میکنند. چون از نظر آنها امکانپذیر نیست که در آنِ واحد هم بتوان تنها زندگی کرد و هم نرمال بود. زمانی تغییر از حالت مجردی به حالت تأهل دارای ارزش واقعی خود خواهد بود که فرد در انتخاب خود آزاد باشد.